İnsan ve Tarım

Varoluşsal açıdan değerlendirildiğinde tarım ve insan birbirinden ayrılmaz iki temel unsur olarak karşımıza çıkmaktadır. İnsanların yerleşik düzene geçmesinin en büyük etkenidir tarım. İnsanoğlu sadece avlayıp toplamanın yeterli olamayacağının farkına vardı. Topladığı bitkisel besinlerin tohumlarının toprağa düşmesi sonucu çimlenerek büyüdüğünü ve yeni bitkiler oluşturduğunu gözlemledi. Tohum ve meyve çekirdeklerini, kısa zamanda toprağa gömmesi gerektiğini anladı. Artan gıda gereksinimini bu şekilde gidermeye çalıştı. Uygun aletlerin gelişmesi avcılık ve balıkçılığı getirdi. Bu sayede beslenmede gıda çeşitliliği artmış oldu. Avcılığın gelişmesi ve eğlence hayvanlarından faydalanma isteği çobanlığı getirdi. Çobanlık ile birlikte insanlar değerli hayvanlarını beslemeye, çoğaltmaya ve ehlileştirmeye başladı. Kümes hayvanlarıyla başlayan serüven binek hayvanlarıyla devam etti. Bitkisel ve hayvansal besinlerini, bineklerini büyütmeye ve yetiştirmeye başlayan insan, tarım biliminin doğmasına böylelikle vesile oldu.